درسوگ یارمهربان

خانقاهِ دل 

الا یــــا ایها الســـــــــاقى! برون بر حسرت دلها

کــه جامت حل نماید یکسره اسرار مشــکلها

بــــــه «مــــى»،  بـــــــربند راه عقل را از خانقاه دل

کــــه این دارالجنون هرگز نباشد جــاى عاقلها

اگر دل بسته‏اى بر عشق جانان، جاى خالى کن

که این میخانه هــرگز نیست جز ماواى بیدلها

تــــــو گــر از نشئه مى کمتر از آنى به خود آیى

بـــــــرون شـو بید رنگ از مرز خلـوتگاه غافلها

چــــــه از گلهاى باغ دوست رنگ آن صنم دیدى

جـــدا گشتى ز بــاغ دوست دریاها و ساحلها

تــــــــو راه جنت و فردوس را در پیش خود دیدى

جـــدا گشتى ز راه حـق و پیوستى به باطلها

اگـــــــر دل داده‏اى بر عـــــــالم هستى و بالاتر

به خود بستى ز تار عنکبوتى بس سلاسلها

 دعوى اخلاص

گــــر تــــو آدم‏زاده هستى "عَلّم اَلاَسما" چه شد؟

  "قابَ قَوْسینت" کجا رفته است؟ "اَوْاَدْنى" چه شد؟

بـــــر فـــــــــراز دار، فـــــــــریاد "اَنَا الحق" مى‏زنى

مــــــدّعىِ حــــــــق طلب، اِنیّت و اِنّـــــا چه شد؟

صــــوفى صـــــافى اگر هستى، بکن این خرقـه را

دم زدن از خــــویشتن با بـــــوق و با کرنا چه شد؟

زهــــــد مفـــــــروش اى قلنـــــدر، آبروى خود مریز

 زاهـــــد   ار هستى تو، پس اقبال بر دنیا چه شد؟

این عبــــادتــها که ما کردیم، خوبش کاسبى‏است

دعــــــــــوى اخلاص با این خود پرستیها چه شد؟

مــــــرشد از دعوت به سوى خویشتن، بردار دست

 "لا الهت" را شنیدستم؛ ولــــــــى "الاّ" چه شد؟

شــاعر بیمایه، بشکن خـــــامـــــه آلــــــــــــوده‏ات

 کـــــــــــم دل‏آزارى نما، پس از خدا پروا چه شد؟